Kardelen, dert
yumağım...
Karanlık
gecelerdeki düşünce ortağım...
Gülmek bizden
uzak kaçtı Kardelen
Unutturdu
kendini unutturdu Kardelen
Hani
hatırlarsan sevgi diye bir şey vardı,
Hani bizi
kavurur, kül eder, yakardı.
Hani, hayatın
anlamı, yaşamın tadıydı,
Sorsalardı,
derdik ki, gerçek yaşam buydu.
Şimdi nerelerde
Kardelen, ne oldu ona
Yoksa bizde
gelip yaklaştık mı sona...
Bilirsin ki her
son mutluluk kapısının
Anahtarıdır o
masum hayat yapısının
Mutlu son mudur
susma Kardelen
Seni yakan da
aynı nar mı Kardelen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder