SEN

Sen, Sen, Sen...

Her yerde,

Her şeyde sen.

Vücudumun her zerresinde

Beynimin her köşesinde

Sen,

Yalnızca sen...

İsterdim ki, sen hiç olmayaydın,

İsterdim ki, sen hiç doğmayaydın,

Bir ışık misâli şu zavallı kalbime

Hiç ama hiç dolmayaydın.

Ama nafile,

Her zamanki gibi yine sen...

Artık bıktım senin adını söylemekten

Bıktım gelirsin diye yol gözlemekten

O mutluluk dolu hülyalarım aklıma geldikçe

Kahroluyorum, kahroluyorum gülmekten.

Kahredercesine gülerken dahi yine sen,

Yine sen...